Een jongeman komt bij een zenmeester en zegt: ‘Meester, ik wil uw leerling worden.’ ‘Waarom?’ vraagt de meester. ‘Omdat ik God wil vinden,’ antwoordt de jongeman. De meester springt op, grijpt de jonge man in zijn nek, sleept hem mee naar de rivier en houdt zijn hoofd onder water. Na een minuut trekt hij hem weer terug. De jongen begint te hoesten en te proesten. Dan vraagt de meester: ‘Vertel eens, wat wilde je het liefst toen ik je onder water hield?’ ‘Lucht,’ antwoordt de jongen. ‘Goed,’ zegt de meester ‘Ga dan weg en kom pas terug als je net zoveel behoefte hebt aan God als je net had aan lucht.’ [1]
Dit verhaal sluit goed aan bij het vorige blog. Het gaat ook over de spirituele zoektocht maar nu over de vraag of de motivatie wel zuiver is.
We gebruiken vaak grote woorden. Ik ben op zoek naar mezelf, mijn ware ik, naar verlichting, naar spiritualiteit, of misschien zelfs op zoek naar God. De vraag is of we echt op zoek zijn, of we echt wel de behoefte voelen. Of, is de zoektocht gewoon een nieuwigheidje, een hobby, de laatste modegril? Dan is het de vraag of je echt dit pad op moet gaan.
Kun je dan niets leren? Jawel hoor. Maar je zult meer leren, meer zien en ontwikkelen als je houding de juiste is, als je motivatie echt van binnenuit komt.
De spirituele zoektocht is een zoektocht die alleen slaagt als de motivatie zuiver is, als je echt geïnspireerd bent. Het risico is ook aanwezig dat, als je met een verkeerde motivatie begint, je sneller afhaakt en als je dat één keer gedaan hebt, is de kans niet groot dat je later opnieuw hetzelfde pad opgaat.
– Marc Jikan Brookhuis
[1] Het fragment is afkomstig uit De Lege Spiegel – Janwillem van de Wetering